Szpital Miejski Augusta-Viktoria

Z początkiem roku 1800 w życie publiczne wdrażano wiele reform, także tych dotyczących służby zdrowia i szpitali. Było to bezpośrednio związane
z rewolucją przemysłową, która miała miejsce na Górnym Śląsku w latach 1830 -1840. Wraz ze skupianiem się ludności w południowych regionach Polski następował stopniowy rozwój służby zdrowia i co za tym idzie, przekształcanie w szpitale dotychczasowych domów opieki, nad którymi pieczę sprawowali księża czy siostry zakonne.

Początki obecnego Szpitala Specjalistycznego w Zabrzu sięgają XIX wieku, kiedy to założono kościelną placówkę mająca na celu pomoc najuboższym. Jej przeznaczenie jednak było znacznie szersze, zahaczało bowiem także o pomoc medyczną. W roku 1892 w całym kraju wybuchła epidemia cholery. Gminy Stare Zabrze, Małe Zabrze i Dorota postanowiły wystawić wspólnie barak dla choleryków. Koszt tej inwestycji pochłonął zasoby rzędu 30 000 marek. Inwestycja ta była własnością powiatu, a barak powstał przy obecnej ulicy Jana III Sobieskiego, wtedy pozostającej bez nazwy, zaś kilka lat później nazwanej „Barackenstrasse”.

Po opanowaniu epidemii cholery barak przekazano towarzystwu opieki nad ubogimi, które zorganizowało w nim Szpital dla mężczyzn. Szpital dla kobiet mieścił się z kolei w budynku przy Wallstrasse (obecnie ulica K. Pułaskiego). Oba te obiekty nie zaspokajały jednak potrzeb Zabrza, którego ilość mieszkańców wzrastała. Ze względu na fakt, iż wszystkie miejsca w prowizorycznym Szpitalu były zajęte, należało gruntownie go rozbudować i poszerzyć jego działalność.
W roku 1907 dzięki pożyczce w wysokości 22 400 marek wykupiono grunty pod budowę Szpitala. Tak zaczęły się jego początki.

Projekt budowy Szpitala wykonał budowniczy gminny Bruno Schwan,
a koszt całej inwestycji wyniósł 520 000 marek, z czego 60 000 marek zostało przeznaczonych na wyposażenie Szpitala, a 21 500 marek na aparaturę medyczną.

Budynek Szpitala był dwupiętrową kondygnacją otynkowaną
na szarozielono. Wypisana złotymi literami nazwa Szpitala zdobiła czołową stronę budowli. Do budynku wchodziło się przez poczekalnię. Na parterze znajdowały się gabinety naczelnego lekarza Szpitala oraz inspektora szpitalnego. Salę operacyjną wyłożono kafelkami, a obok niej zlokalizowano łazienkę
dla lekarzy, salę z narzędziami chirurgicznymi oraz pracownię rentgenowską.
Na lewo od wejścia do Szpitala znajdował się Oddział Kobiecy. Na parterze mieścił się również Oddział Chorób Wenerycznych, który był oddzielony od reszty chorych i posiadał osobne wejście prosto z ulicy.

Na pierwszym piętrze umieszczono dwa mieszkania z przeznaczeniem dla lekarza pomocniczego i starszej siostry. Na prawo od wejścia głównego zorganizowano Oddział Gruźliczy, zaś na lewo miejsce swoje miał Oddział Męski wyposażony podobnie jak znajdujący się pod nim Oddział Kobiecy. Poza tym na pierwszym piętrze znajdywały się jeszcze pokój i jadalnia dla sióstr, pomieszczenie dla pielęgniarzy, podręczna kuchenka oraz pokój dla pacjentów pierwszej klasy. Drugi taki pokój zorganizowano na poddaszu. Tam również, w wygłuszonych pokojach, zorganizowano Oddział dla Obłąkanych.

W piwnicy umieszczono kotłownię centralnego ogrzewania, pomieszczenie filtrujące powietrze dla sali szpitalnych, mały zakład dezynfekcyjny, mieszkania dla palacza i dozorcy, łaźnię parową, i pomieszczenie do zabiegów ortopedycznych. Znalazło się tam również pomieszczenie będące pralnią.
W osobnym budynku urządzono Oddział Chorób Zakaźnych z czterema salami dla chorych, własną małą salą operacyjną i łazienkami. Po północnej stronie budynku głównego postawiono budynek gospodarczy, w którym na pierwszym piętrze znajdowała się kuchnia przygotowująca posiłki dla pacjentów i personelu szpitalnego. Parter tego budynku zajmowała kuchnia wydająca posiłki dzieciom z ubogich rodzin zabrzańskich. Fundatorem tej kuchni był Loebel Handler, żydowski przemysłowiec, założyciel zabrzańskiego browaru.

Ostatnim obiektem Szpitala była kaplica, która umiejscowiona została w północno-wschodnim narożniku parceli. W sąsiadującej z nią przybudówce,  w piwnicy mieściła się kostnica, zaś na parterze prosektorium z zapleczem laboratoryjnym. Imię, jakie nadano Szpitalowi było uczczeniem dobroczynnej działalności żony Cesarza Wilhelma II – Augusty Victorii, która korzystając ze swych możliwości finansowych angażowała się w charytatywnych organizacjach i niejednokrotnie była fundatorką kościołów i szpitali. W roku 1918 cesarzowa zmuszona była opuścić swą ukochaną ojczyznę udając się na wygnanie do Holandii. Z tego też powodu Szpital stracił swą patronkę i od roku 1922 nazywany był Szpitalem Miejskim. Szpital od początku swego istnienia przyjmował więcej pacjentów, aniżeli wynosił jego limit. Pierwotne przeznaczenie wynosiło 100 łóżek, jednakże w praktyce było przyjmowanych około 140 pacjentów. Szczególnym problemem był fakt ciągłego zajmowania pomieszczenia przeznaczonego jako izolatka dla ludzi z zakażeniami. Barak mogący pomieścić 28 osób notorycznie był zajmowany przez pacjentów wymagających doraźnej pomocy medycznej. W czasie I wojny światowej Szpital przyjmował także żołnierzy. Ciężkie czasy nastały po jej zakończeniu i podziale Górnego Śląska. Panowała bieda, a to sprzyjało powstawaniu wielu chorób. Od 1920 roku rozpoczęto rozbudowę Szpitala o kolejne pomieszczenia przystosowane do przyjmowania chorych o określonym profilu – tak powstały kolejne Oddziały: Chorób Wewnętrznych, Ospy oraz Pediatrii. Dopiero w 1927 roku powstał budynek przeznaczony tylko i wyłącznie dla pacjentów z zakażeniami. W takim charakterze Szpital dotrwał do końca drugiej wojny światowej.

Pierwszym dyrektorem Szpitala został dr Viktor Mertens, który pełnił tą funkcję do momentu powołania go przez Uniwersytecką Klinikę Monachijską. Po dr Mertens stery Szpitala do końca drugiej wojny światowej przejął dr Schwarzer – specjalista w dziedzinie chirurgii. Za czasów jego sprawowania władzy
w Szpitalu powstały 3 nowe Oddziały – Chirurgiczny, Okulistyczny oraz Ginekologiczny. Dalsza rozbudowa Szpitala ze względu na kończącą się wojnę nie mogła być urzeczywistniona. Po zakończeniu wojny Szpital przechodził równie burzliwy okres związany z podporządkowaniem oraz swą nazwą. W latach 1945-1950 Szpital podlegał pod Zarząd Miejski w Zabrzu, a jego dyrektorem był dr n. med. Kazimierz Korzeniewski. Z dniem 1.11.1950 roku nastąpiło przejęcie Szpitala przez Śląską Akademię Medyczną i figurował on pod nazwą Państwowy Szpital Kliniczny nr 2. W latach tych obowiązki dyrektora pełnił Zdzisław Sobol. Od roku 1956 do roku 1957 dyrektorem Szpitala był dr n. med. Tadeusz Lakomy, a po nim funkcję tą do roku 1959 pełnił dr n. med. Zygmunt Górka. W okresie od 1960 roku do 1970 roku dyrektorem Szpitala był lek. med. Roman Kwiatkowski. W tym też okresie miały miejsce duże zmiany w wizerunku Szpitala.
Na przełomie lat 50-tych i 60-tych dobudowane zostało najwyższe piętro Szpitala, które różni się stylem architektonicznym od pozostałych, pierwotnie budowanych pięter. W późniejszym okresie wybudowana została sala wykładowa oraz Klinika Dermatologii, która stanowiła osobny budynek zlokalizowany w pobliżu budynku głównego Szpitala. W strukturach Szpitala znajdowały się wtedy następujące Oddziały: Laryngologiczny, Dermatologiczny, Kardiologiczny, Położnictwa
 i Ginekologii oraz Chirurgii Ogólnej.

Od 1.01.1970 roku nastąpiło przejęcie Państwowego Szpitala Klinicznego nr 2 od Śląskiej Akademii Medycznej przez Prezydium Miejskiej Rady Narodowej i przekształcenie go w Szpital Miejski nr 2. W latach 1970-1971 dyrektorem był dr n. med. Janusz Młynarski, a po nim do 1973 roku dyrektorem była dr n. med. Bogumiła Szymczyk. Od 1.01.1974 roku utworzono Zespół Opieki Zdrowotnej,
w skład, którego wchodził Szpital Miejski nr 2. Trwało to do dnia 31.12.1995 roku. Pierwszym dyrektorem w nowej strukturze organizacyjnej był lek. med. Henryk Darski (1974-1975). Kolejnym dyrektorem ZOZu od roku 1975 do roku 1981 był lek. med. Jerzy Krotliński. Następnie funkcję tą przejął lek. med. Roman Mianowski i sprawował ją do 1982 roku. Od 1982 roku do 1987 roku dyrektorem ZOZu był lek. med. Mieczysław Rajs, a po nim do 1990 roku stanowisko to piastował lek. stom. Leszek Studziński. W latach 1990-1992 dyrektorem ZOZu był lek. med. Janusz Zieliński, a następnie do 1995 roku dr n. med. Janusz Piotrowski. Z rokiem 1996, kiedy funkcję dyrektorską objął Wojciech Jagoszewski, nastąpiła likwidacja „miejskiego” ZOZu i Szpital powrócił do starej nazwy Szpital Miejski nr 2. Od 1.03.2001 roku do 17.02.2022 roku Dyrektorem,
a później Prezesem Zarządu (szpital w 2015r. przekształcił się w Spółkę z o.o.) był lek. med. Tadeusz Urban. Obecnie Szpitalem kieruje Prezes Zarządu – Krzysztof Żabicki.

Pierwszym kierownikiem Kliniki Laryngologii został pochodzący ze Lwowa prof. Tadeusz Ceypek. Po nim stery kierownicze obejmowali kolejno: prof. Wacław Kuśnierczyk, prof. Kazimierz Szymczyk. Ordynatorem Klinicznego Oddziału Laryngologii był prof. dr hab. n. med. Grzegorz Namysłowski. Obecnie Ordynatorem Klinicznego Oddziału Otorynolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej jest prof. dr hab. n. med. Maciej Misiołek.

Kierownikiem Kliniki Dermatologii (powstałej w roku 1951) był prof. Tadeusz Chorążak, który organizował ją od podstaw. Po nim kierownictwo w tejże klinice objęła dr Bogumiła Szymczyk, która w dalszych latach pełniła również funkcję Lekarza Naczelnego w Szpitalu. Po dr Bogumile Szymczyk kierownikami Kliniki Dermatologii byli doc. Alina Pietrzykowska, dr Bendkowski, a następnie Ordynatorem Klinicznego Oddziału był prof. dr hab. n. med. Jerzy Jarząb. Obecnie Ordynatorem Klinicznego Oddziału Chorób Wewnętrznych, Dermatologii i Alergologii jest doc. dr hab. n. med. Maciej Pastuszczak.

          W 1954 roku powstała w Szpitalu I Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej, a jej kierownikiem został doc. Stanisław Szyszko. Po nim stery objął prof. Tadeusz Paliwoda, który był pionierem operacji kardiochirurgicznych na Śląsku. W latach 90-tych XX wieku kierownikiem Oddziału Chirurgii Ogólnej był prof. Marian Pardela. Do jego osiągnięć można zaliczyć fakt, iż jako drugi w Polsce przeprowadził zabieg przeszczepu wątroby. Od tamtego czasu po dzisiejsze czasy wykonywane są zabiegi z zakresu chirurgii bariatrycznej – leczenia otyłości. Szpital Specjalistyczny był pierwszą placówką w Europie wykonującą takie zabiegi. W roku 1998 po raz pierwszy w Polsce przeprowadzono tu zabieg leczenia otyłości metodą laparoskopową. W latach 2006-2016 Ordynatorem Klinicznego Oddziału Chirurgii Ogólnej, Bariatrycznej i Medycyny Ratunkowej był prof. dr hab. n. med. Krystyn Sosada. Od czerwca 2016 r stanowisko Ordynatora Klinicznego Oddziału Chirurgii Ogólnej, Bariatrycznej i Medycyny Ratunkowej pełni prof. dr hab. n. med. Jerzy Piecuch.

W połowie lat 70-tych XX wieku, na skutek zarządzenia Wojewody Śląskiego – gen. Jerzego Ziętka, Oddział Internistyczny Szpitala podniesiono do rangi Wojewódzkiego Ośrodka Kardiologii. Kierownikiem został prof. Adam Wolański. Były to podwaliny dzisiejszego, znanego w całym kraju, Śląskiego Centrum Chorób Serca. W roku 1976 uruchomiono w Szpitalu pierwszą na terenie Górnego Śląska nowoczesną pracownię hemodynamiczną. W czasach, gdy Szpital znajdował się w strukturze ZOZu, ranga istniejącego Oddziału Kardiologii była podniesiona do miana II Katedry i Kliniki Kardiologii Śląskiej Akademii Medycznej. Jej kierownikiem do 1975 r. był prof. Adam Wolański a następnie przez 5 lat prof. Stanisław Pasyk. W 1980 roku Kierownikiem Kliniki i Ordynatorem został prof. dr hab. med. Jan Wodniecki, który swoją karierę naukową i zawodową rozpoczynał w Klinice Chorób Wewnętrznych w Katowicach. Sprawował tę funkcję przez blisko 29 lat, do 2009 r. W tym czasie sprawował też przez dwie kadencje funkcję Dziekana Wydziału Lekarskiego w Zabrzu Śląskiej Akademii Medycznej oraz Konsultanta Wojewódzkiego. Wykształcił i był opiekunem naukowym wielu lekarzy kardiologów, w tym trójki przyszłych kierowników klinik i kilku ordynatorów oddziałów kardiologicznych, nie tylko na Śląsku, ale również w innych rejonach Polski. Znacznie też zwiększył i unowocześnił ofertę leczniczą Oddziału Kardiologii. W ciągu ostatnich dziesięcioleci w Klinice Kardiologii pracowało wielu znakomitych lekarzy, którzy w dalszej swej drodze zawodowej osiągnęli wiele sukcesów. Prof. Michał Tendera, wieloletni kierownik III Kliniki Kardiologii w Szpitalu w Katowicach-Ochojcu, był też prezesem elitarnego Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Inny z profesorów, który w Szpitalu Specjalistycznym w Zabrzu stawiał swe pierwsze kroki – prof. Lech Poloński – przez wiele lat był kierownikiem III Kliniki Kardiologii w Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu. Również profesor Zbigniew Religa swą naukową karierę na Śląsku rozpoczynał w Szpitalu Specjalistycznym w Zabrzu. Prof. Religa, po przejściu do Śląskiego Centrum Chorób Serca, dokonał tam pierwszej transplantacji serca w Polsce, a pacjent, u którego wykonano tę pionierską operację, był przygotowywany do niej w Szpitalu Specjalistycznym w Zabrzu. Od 2009r. Ordynatorem Klinicznego Oddziału Kardiologii i Kierownikiem II Katedry Kardiologii SUM była pracująca w oddziale od 1975 r. prof. dr hab. n. med. Ewa Nowalany-Kozielska. Obecnie od listopada 2022 r. Ordynatorem Klinicznego Oddziału Kardiologii jest prof. dr hab. n. med. Tomasz Kukulski.

Klinika Położnictwa i Ginekologii, która działała w strukturach Szpitala od samego początku jego istnienia, w roku 1956 została przeniesiona w struktury Szpitala na ulicy Traugutta. Kierownikiem tej Kliniki w latach powojennych był prof. Wojciech Starzewski. W jej miejsce powstała Klinika Okulistyki, której kierownikiem został dr n. med. Szumilas.

Okres przemian ustrojowych był także trudnym czasem dla Szpitala. Po tym okresie nie zaprzestano ciągłego polepszania wizerunku budynku Szpitala oraz unowocześniania funkcjonujących w jego strukturach pomieszczeń. Efektem tego było w dniu 16.04.1999 uroczyste przekazanie do użytku Zespołu Poradni Specjalistycznych i Izby Przyjęć Szpitala. Z początkiem XXI wieku rozpoczęto modernizację Oddziałów Szpitala. Jako pierwszy 11 lutego 2000 roku został oddany do użytku zmodernizowany Kliniczny Oddział Laryngologii i Blok Operacyjny na tymże Oddziale. W szybkim tempie modernizowane były kolejne budynki i pomieszczenia – Szpital zmieniał swe oblicze.
Na przełomie 2002 i 2003 roku dokonano odnowienia budynku Dermatologii Żeńskiej, a w maju i czerwcu 2003 roku remont budynku administracji. W czerwcu 2003 roku Szpital uczestniczył w konkursie „Polcard 2002-2005” organizowanym przez Ministerstwo Zdrowia, dzięki któremu otrzymał duże dofinansowanie. W październiku 2003 roku rozpoczęto generalny remont budynku Dermatologii Męskiej, natomiast dnia 26 lutego 2004 roku odbyła się uroczystość oddania do użytku nowo powstałej Pracowni Hemodynamiki, Sali Intensywnej Opieki Kardiologicznej oraz Apteki Szpitalnej. W latach 2004-2006 w Szpitalu poczyniono kolejne inwestycje.

 Najważniejszymi wydarzeniami w tym okresie było wykonanie termomodernizacji budynku głównego i Klinicznego Oddziału Dermatologii
i Chorób Wewnętrznych oraz zakup nowoczesnego sprzętu w postaci echokardiografu i ultrasonografu. 12 kwietnia 2007 roku odbyło się uroczyste poświęcenie Kaplicy Szpitalnej przez Biskupa Diecezji Gliwickiej Jana Wieczorka. W roku 2007 miała miejsce modernizacja pracowni RTG, a także Klinicznego Oddziału Chirurgii Ogólnej, Bariatrycznej i Medycyny Ratunkowej oraz bloku operacyjnego wraz z zakupem sprzętu medycznego.

W latach 2009 – 2010 przeprowadzono modernizację Poradni Kardiologicznej wraz z zakupem wyposażenia w niezbędny sprzęt i aparaturę medyczną. W latach 2010-2011 przeprowadzono adaptację budynku kuchni szpitalnej na potrzeby administracyjno-biurowe oraz przebudowano budynek administracyjny na Przychodnię Diabetologiczną i Alergologiczną. Ponadto w tych latach nastąpiła budowa i odtworzenie ogrodzenia od ulic Jagiellońskiej i M. C. Skłodowskiej. W roku 2012 przeprowadzono termomodernizację, połączoną z przebudową Klinicznego Oddziału Chorób Wewnętrznych, Dermatologii i Alergologii (cz. żeńska). W latach 2012-2014 wykonano remont Klinicznego Oddziału Kardiologii i Intensywnej Opieki Kardiologicznej wraz z zakupem niezbędnego sprzętu medycznego. W roku 2014 zaadaptowano pomieszczenie na II Pracownię Hemodynamiki wraz z zakupem Angiografu. Ponadto w 2014 roku zmodernizowano główną rozdzielnię elektryczną oraz rozdzielnię budynku głównego. Wykonano podjazd dla karetek z zadaszeniem. W tych latach wymieniono również 2 osobowe dźwigi szpitalne. W roku 2015 zmodernizowano kotłownię, wymieniono stare kotły gazowe na wysokosprawne kotły gazowo-olejowe wraz z infrastrukturą. Następnie przeprowadzono remont
i modernizację pomieszczeń Izby Przyjęć wraz z zakupem sprzętu medycznego
i wyposażenia niezbędnego dla funkcjonowania tych pomieszczeń oraz wykonano remont Poradni Chirurgicznej.

Rok 2015 to przekształcenie szpitala w spółkę kapitałową. Od tego czasu szpital funkcjonuje pod nową nazwą Szpital Specjalistyczny w Zabrzu Sp. z o.o. W 2015- 2016 przeprowadzono informatyzację tworząc e-usługi na bazie Systemu Elektronicznych Danych Medycznych celem poprawienia jakości i dostępności świadczeń zdrowotnych. W roku 2016 przeprowadzono remont Przychodni Otorynolaryngologicznej. W latach 2016-2017 nastąpiła przebudowa Oddziału Otorynolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej wraz z blokiem operacyjnym
 i częściową adaptacją poddasza, zakupiono również specjalistyczną aparaturę medyczną i wyposażono oddział w niezbędny sprzęt. W roku 2018 wykonano nową nawierzchnię miejsc postojowych i fragmentów dróg wewnętrznych. Zamontowano i uruchomiono wentylację nawiewno-wywiewną z funkcją chłodzenia i odzyskiem ciepła w pomieszczeniach Pracowni Hemodynamiki. W latach 2018-2019 remontowano niefunkcjonalne pomieszczenia sterylizacji w zakresie zmian architektonicznych wraz z wyposażeniem w nowoczesny autoklaw oraz w meble medyczne, wykonano również automatykę central wentylacyjnych układu klimatyzacyjnego obsługującego blok operacyjny Chirurgii. W tych latach nastąpił zakup agregatu prądotwórczego wraz z montażem i remontem pomieszczeń. W latach 2018-2019 doposażono Przychodnię i Kliniczny Oddział Otorynolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej w najnowocześniejsze urządzenia medyczne służące zarówno do diagnostyki jak i zabiegów operacyjnych.

           Rok 2019 to dalsze zakupy w tym zakup i montaż lampy do Angiografu – Pracowni Hemodynamiki. W latach 2020 – 2021 nastąpiła modernizacja korytarza w przyziemiu z zastosowaniem nowoczesnych technik architektonicznych, malowanie Oddziału Dermatologii oraz pomieszczenia Klinicznego Oddziału Chirurgii Ogólnej, Bariatrycznej i Medycyny Ratunkowej. To był również trudny czas dla funkcjonowania szpitala ze względu na pandemię COVID.

Od roku 2022 trwa ciągła modernizacja infrastruktury i zakupy nowego sprzętu medycznego. To też bardzo dobry rok finansowy dla szpitala. Po wielu latach kryzysu, szpital zakończył bilans dodatnim wynikiem finansowym. Udało się pozyskać (czy to w ramach projektów MBO czy dofinansowania) kilkanaście milionów złotych. Dzięki tym środkom zakupiono szereg nowych urządzeń medycznych w tym, wysokiej klasy aparat Echokardiograficzny 4D, Diatermię i szereg nowych urządzeń medycznych zastępujących wysłużone, zużyte i wyeksploatowane. Również w infrastrukturze osiągnięto znaczny postęp. Rozpoczęto budowę nowego budynku warsztatu technicznego, budynku Pracowni Tomografii Komputerowej oraz remont pomieszczeń Pracowni RTG. Szpital wreszcie będzie posiadał bogate zaplecze do prowadzenia diagnostyki obrazowej (zakup Nowego Tomografu Komputerowego i Aparatu RTG). Zwrócić należy również uwagę na ogromny postęp w informatyzacji szpitala, który pozwoli szpitalowi płynnie wejść w czas cyfryzacji usług medycznych.

W tym czasie nastąpiło szereg odejść i pożegnań ludzi wielce zasłużonych dla szpitala. Po wielu latach pracy odeszli, wieloletni Dyrektor Szpitala i Prezes Zarządu lek. Tadeusz Urban, Ordynator Klinicznego Oddziału Chorób Wewnętrznych, Alergologii i Dermatologii – prof. dr hab. n. med. Jerzy Jarząb, Ordynator Klinicznego Oddziału Kardiologii prof. dr hab. n. med. Ewa Nowalany- Kozielska, Kierownik Apteki – dr n. med. Ilona Szydłowska, Naczelna Pielęgniarka – mgr Małgorzata Cudak oraz Główna Księgowa – mgr Hanna Mikuła.

Przyszli nowi lub dotychczas pracujący – awansowali. Prezesem Zarządu został Krzysztof Żabicki, Dyrektorem ds. Medycznych – dr n. med. Grzegorz Banasik, Ordynatorem Klinicznego Oddziału Chorób Wewnętrznych, Alergologii i Dermatologii – dr hab. n. med. Maciej Pastuszczak, Ordynatorem Klinicznego Oddziału Kardiologii – prof. dr hab. n. med. Tomasz Kukulski, Kierownikiem Apteki – Aleksandra Wasilewska – Meisner, a Naczelną Pielęgniarką – Danuta Dąbrowska. Również w administracji szpitala nastąpiły duże zmiany. Odeszli: Dyrektor ds. Ekonomiczno – Finansowych – Dorota Puka, Główne Księgowe – Maria Szybiak i Hanna Mikuła, Kierownik Działu Kadr i Płac – Tamara Burek, Kierownicy Działu Ekonomiczno – Organizacyjnego – Bożena Malinowska i Agnieszka Kamińska-Szafraniec. Nowe stanowiska objęli: Główna Księgowa – Katarzyna Korzeniowska, Kierownik Działu Kadr i Płac –Katarzyna Żmijewska, Kierownik Działu Ekonomiczno -Organizacyjnego – Barbara Lis-Pawełczyk.

Nie można zapomnieć o jeszcze jednym ważnym wydarzeniu, mianowicie na początku 2023, Szpital w wyniku przeglądu akredytacyjnego, dokonanego przez zespół wizytatorów Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia, uzyskał pozytywną ocenę spełnienia standardów akredytacyjnych. Na jej podstawie Minister Zdrowia w dniu 24 kwietnia 2023 roku przyznał Szpitalowi Certyfikat Akredytacyjny nr 2023/16 potwierdzający spełnianie standardów akredytacyjnych dla leczenia szpitalnego w zakresie działalności Szpital. Otrzymany Certyfikat Akredytacyjny stanowi zapewnienie, że udzielane w Szpitalu świadczenia zdrowotne są na najwyższym poziomie medycznym przy zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentom.

O wysokiej jakości świadczonych usług medycznych świadczy fakt, iż Pracownicy Szpitala opracowali, wdrożyli oraz w sposób ciągły udoskonalają system zarządzania jakością wg normy PN-EN ISO 900-2015:10,
System Zarządzania Jakością utrzymywany jest nieprzerwanie od pierwszej certyfikacji, którą Szpital uzyskał w 2004 roku. Aktualny Certyfikat nr J – 2730/3/2023 został przyznany przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji S.A. na okres od 17.02.2023 r. do 16.02.2026 r. i stanowi zapewnienie, że świadczone przez Szpital usługi medyczne w zakresie: leczenia szpitalnego wraz z rehabilitacją, leczenia szpitalnego w ramach programów lekowych, ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i w zakresie specjalistycznej diagnostyki medycznej oraz nocnej i świątecznej pomocy medycznej spełniają wymagania normy PN-EN ISO 900-2015:10

Zaczyna się też dynamiczny rozwój szpitala. Przy wsparciu Sejmiku Województwa Śląskiego, Szpital pozyskuje ogromne środki finansowe. Prawie dwukrotnie podwaja się Kapitał Zakładowy Spółki. 

Realizowane są liczne projekty modernizacji infrastruktury i pozyskania najnowocześniejszego sprzętu medycznego. To też bardzo dobry rok finansowy dla szpitala. Po wielu latach kryzysu, szpital zakończył bilans dodatnim wynikiem finansowym. 

W działalności szpitala najważniejszą rzeczą powinien być zawsze Pacjent. Stąd też podjęte działania przyniosły wymierne rezultaty. O ponad 20 % zwiększyła się ilość udzielonych świadczeń szpitalnych i 30 % wzrost świadczeń ambulatoryjnych.  To najlepsze wyniki od 2015 roku, od kiedy szpital przeksztacony zostal w Spółkę.

Źródło własne         

Udało się pozyskać (czy to w ramach projektów MBO czy dofinansowania) ponad 20 milionów złotych. Zakończono trzy duże inwestycje tj. wybudowano Warsztat Techniczny, która to inwestycja pozwoliła użyczyć w najem Kościołowi Ormiańskiemu kaplicę szpitalną. Wybudowano od podstaw i wyposażono Pracownie Tomografii Komputerowej oraz wyremontowano i wyposażono w nowy sprzęt Pracownię RTG.   

Szpital wreszcie wzbogacił się o bogate zaplecze do prowadzenia diagnostyki obrazowej.  Lekarz ze stetoskopem to w dzisiejszych czasach za mało by diagnozować Pacjenta. Potrzebny jest nowoczesny sprzęt. Zatem te dwie pracownie były wręcz niezbędne dla efektywnej pracy szpitala.